Қарап тұрсаң, ол шіркіндер кіл моральдық жақтан тап-таза, қиғаштыққа жаны қас, ақыл айтуға шебер абыз шеттерінен. Жасаған тоқтамдары — Баукеңнің мәселесін Жазушылар одағының партбюро мәжілісінде қарап, партиядан шығарып (одақ мүшелігінен аластау екібастан) қатаң жазалау (бопты). Одаққа бір шақырады, екі шақырады, он шақырса да, бірақ, Баукең баратын ба еді. Бармақ түгіл, хабарласқандарды жеті атасына дейін сыбап, маңына жолатпапты. Әрине, бұл жайлы ОК-ке тынымсыз жетіп жатады. Ол кезде мен сонда сектор меңгерушісі едім. Бірде Жанділдин шақырды. Қашанда қатал, сұсты көрінетін Нұрекеңнің бұл жолы өңі жылы, қабағы ашық, көздері күлім қағады.
-Солай да солай, Жазушылар одағы бізден жауап күтіп отыр, — деп мән-жайды қысқаша түсіндірді де: — Сен барып менің атымнан Баукеңмен сөйлес, жауабын тек маған айт, — деді бетіме жайраңдай қарап.
Апырай, қиын болды-ау деймін өзімше. Қалай барамын, не деп барамын, есіктен кірмей жатып қуып шықса қайтпекпін. Түсінемін, Баукеңе сөздері өтпеген одақ басшыларының ендігі үміті — Орталық комитет. Егер ОК бұйырса, Баукең жиналысқа келеді деп ойлайтыны анық.
Амал жоқ, Баукеңе телефон соғып, “сізге барайын деп ем”, — дедім. “Келе бер”, — деді гүр етіп. — “Үйді таба аласың ба?”. — “Табамын”
Бардым. Есікті айдай сұлу жас әйел ашты. Залдан “мұнда кел” деген зілді дауыс естілді. Кірдім. Баукең креслода отыр екен. Қол беріп амандастым.
— Сен солдатсың, — деді Баукең. — Партияның солдатысың. Солдат бұйрықты орындауы керек. Келгенің дұрыс, қояр кінәм жоқ. Білемін, Жанділдин сенен жауап күтіп отыр. Ендеше, оған былай деп айтып бар: “Я наконец женился на свою жену”. Дәл осылай деп айтты де. Болды! Кругом! Шагом марш!
©Жексембек Еркімбеков