Баяғыда Хожай деген бай саудагер болыпты. Бұрыңғылалардың батасында «Ер Қосайдың жолын берсін, Хожай саудагердің саудасын берсін»,- дейтін жолдар бар еді.

 Хожай саудагер бір күні Ер Қосайға мақтаныпты: 

- Арғынның Ақсары биінің үйінде жатамын. Ардақты қызы Ботагөз сұлу некелі қатынымдай, - депті. 

- Өтірік сөз, ол сені қойнына алмайды, - депті Ер Қосай.

Ақыры  екеуі ерегесіп бәстесіпті.  Егерде сарттың сөзі рас болса, Қосай бар жиған-тергенін сартың алдына салып береді. Хожайдың сөзі жалған болса маңдайындағысын Қосайдың қолына тапсырмақшы болады.

Базар тарқап, Қосай мен Хожай саудагер арғынның Ақсары биінің ауылына келеді. Қатын-қалаш, бала-шаға бәрі үймелеп келіп жатыр. Хожай дүниені аямай шашып-төгеді.  Келгендердің бірі - Ботагөз сұлу. Бәрі тарқаған кезде Ботагөз сұлуды Хожай бай жалғыз алып қалып, жалынып: 

- Баяғыдан бері алдадың, енді бүгін қойныңа ал! - деп жабысыпты. 

Қыз айтыпты: 

- Ит ас ішетұғын итаяққа жылы су төгейін, соны іш. Мені шын жақсы көретіндігіңді дәлелдесең, білгеніңді қыл - депті. 

Хожай сорлы қыздың не айтқанын орындайды.

 Қыз:

 - Тойдың ба, шөлің қанды ма? - депті.

Хожай:

- Дүниеде сусын іздеместей шөлім қанды, - деп жауап қатады. 

- Ендеше осы тойғаның да жетер. Итаяқтан адам асішпес, ішкен сарттың астына ит те жатпас! - деп, қыз үйіне тұра жөнеліпті.

 **********************************************************************

Қыздың ары - ұлттың ары!  Аналарымыз ұлтты осылай сақтаған. Байлық үшін ешкімге арын  сатпаған! 

© mazhab.kz