Показать содержимое по тегу: Абылайхан Қалназаров

Тіліміздің ғана емес, діліміздің де эрозияға ұшырағаны ғой, қазіргі замандасымыздың дені жұлдыз ағып түссе, орыс ағайындарға еліктеп тілек тілейтінді шығарды. Тіптен, мұндайшылықты «мәдениетіміздің бір бөлшегі болып кете ме» деген де қауібіміз жоқ емес. Кеңес дәуіріндегі қазақ фильмдерінде жоққа тән еді, соңғы кездері ұлт танымына қиянат қылуды ғана білген не қазақша, не орысша емес дүбара киноларымызда да бұл кеңінен көрініс тауып жүр. Атын атап, түсін түстемей-ақ қоялық, бірақ жоғымызды түгендеп, рухымызды қайрауға тиіс жаңа заман жазушыларының да шығармалары бұдан аман емес.

Бүгінде «вундеркинд» сөзінің мағынасы баршаға таныс. Оның шетелдік сөз екендігіне де ешкімнің күмәні жоқ. Жасынан қабілеттілігі айрықша білінген балдырған-сәби, я болмаса жас баланың сипаты ретінде қазақ тіл қорының тең мүшесі ретінде айналыста жүр.

Иісі қазақты айтпағанда, түркі-мұсылман жұрттарында Қожа Ахмет Ясауиді білмейтіндер кемде-кем шығар. Білгенде де түркістандық «Ясауи» әулие деп танитыны мәлім. Ал осы сөз қайдан шыққан?! Көп әдебиеттерде айтылып жүргендей сол заман рәсіміне сай тұрғылықты жерінің атауымен «ясылық» дегенді білдіре ме?

«Сұрапыл» сөзінің шығу тегі қазақтың түркі-исламдық діни-мифологиялық танымына барып тіреледі десек, не дер едіңіз?

1). «Отбасы хрестоматиясы» жобасы аясында жарыққа шыққан «Мың сұрақ» кітабында аталған лепестің шығу төркіні кеңінен баяндалған. Онда ол Адам ата мен Хауа ана пейіштен қуылып жерге түскен соң, Жебірейіл періштенің екеуіне үш уыс дән алып келуі баянымен байланыстырылған.